Evdeki süper kahramanlar, nam-ı diğer proje yöneticileri

 

“Çocukları evde eğitmek, normalde bir ailenin tüm koşul ve seçenekleri değerlendirdikten sonra karar verebileceği bir seçimdir.  Şu an bu seçimi isteyerek yapmadığımız için lojistik ve becerilerimiz açısından buna hazır değiliz ve zamanımız da yok. İşimizin dışında kesintisiz ebeveyn desteği vermemiz gerekiyor bu durumda akşamları ve hatta geceleri de çalışıyorum.

 

Yorgun, uykusuz ve gergin oluyorum. Bu çok stresli. Kızıma istediğim kadar nazik ve özenli davranamamama yol açıyor. Ben çalışırken sıkıldığını ya da televizyonun önünde çok fazla vakit geçirdiğini görüyorum. Bu tür bir anne olmaktan hiç memnun değilim.”

“Günü bireysel olarak zaman dilimlerine böldük ve her dilimde yapılacak çeşitli aktiviteler belirledik.  Ben dahil, herkesin kendi alanı ve zamanı olması gerektiğini unutmamak önemli. Kızımla birlikte, elimizden geldiğince evde egzersiz yapıyoruz. Hafta sonları masa oyunları oynuyoruz bu arada ben de çok ihtiyaç duyduğum uyku için zaman bulabiliyorum.”

“Dikkatimi gerektiren işe konsantre olamıyorum, ki bu çok stresli, özellikle de teslim tarihi yakınsa. En küçük kızım çok ilgi gerektiren bir yaşta. Oğlum her zaman ablasıyla kavga halinde, sesleri her yerden duyuluyor. Bunun dışında, artık daha fazla ev işi yapıyorum, aslında bu o kadar da kötü değil, iş ve aile hayatımı dengede tutmamı sağlıyor.”

“Bu durumla başa çıkmamıza yardımcı olan şey uzlaşmayı öğrenmek oldu. Günü, işime tam konsantrasyon sağlamam gereken zamanlar ve e-posta yanıtlamak gibi çok da önemli olmayan işler arasında böldüm. Artık daha fazla ev işi yapıyor olmam, eşimin kendine daha fazla zaman ayırmasını sağlamakla kalmıyor aynı zamanda genel olarak aile ortamını da iyileştiriyor. Boş zamanlarımı dışarıda yürüyüşe çıkmak veya içeride yürümek ya da egzersiz yapmak içinkullanıyorum. Bunun dışında, bilgisayar oyunları oynuyorum ya da akşamları Skype üzerinden arkadaşlarla bir bira içiyorum.”

“Evden çalışırken bir yandan da İki çocuğa bakmak sürekli rahatsız olmak demektir. Çok zor, hepimiz bitkin durumdayız. Çocuklarımız ne kadar sıkılırsa bizi o kadar rahatsız ediyorlar. Bir numaralı hedefimiz açık: Çocukları olabildiğince eğlendirmek.”

“Eşim ile aramızdaki karşılıklı destek, zamanı çocuklarla daha eğlenceli ve yaratıcı şekilde kullanırken çok önemli. Neyse ki bir buçuk yıllık yaş farkı birlikte bir şeyler yapmalarına izin veriyor. Ayrıca çocuklarla egzersiz yapmak için çalışma saatlerime ara veriyorum. Onlar için okuldaki beden eğitimi gibi ve benim de akıl sağlığımı korumamı sağlıyor. Akşamları da birlikte egzersiz yapıyoruz. Bunların dışında günü biraz daha özel hale getirmek ve kendimize zaman ayırmak için her şeyi yapıyoruz. Ayrıca mevcut durum hakkında çocuklarla çok konuşuyoruz ve onlara neler olduğunu açıklıyoruz.”

Silvia, isteksiz şef (iki oğlu var)
“Bu günlerde beni en çok rahatsız eden şey, dört kişi için sürekli yemek pişirme ve hazırlığı. Günde iki kez yemek yapıyorum, hem de her gün. Birileri her zaman aç!”

“Delirmemek için açık kurallar ve günlük bir rutin belirledik. Ne de olsa, çocuklar bütün gün televizyon izleyemezler. Artık bu gerçeği kabul etmeyi öğrendiler. Onlara yardımcı olan şey, düzgün bir şekilde yapılandırılmış bir gün geçirmeleri. Öğle yemeğinden önce sabah işleri var, sonra da saat 4'e kadar televizyon var. İnternet ve mobil cihazlardaki süreleri saat 7 ile 8 arasında bir saat ile sınırlı (karantinadan uzun süre önce ESET Ebeveyn Denetimi'ni kullanarak uyguladığımız bir kural). Ancak, ailedeki yetişkinler için de bazı kurallar üzerinde anlaşmak zorunda kaldı. İster aile ister arkadaşlarımız olsun bu sıralar herkes Skype üzerinden çok sosyalleşmek istiyor. Çok güzel, ama çalışma saatlerinde kesinlikle yapamıyoruz! Hepsinden önemlisi, tüm vücudum yemek pişirmekten acıyor, bu yüzden en azından her gün egzersiz yapmaya çalışıyorum — bu ağrı ve kaygıyı azaltmaya yardımcı oluyor. Hafta sonu geliyor, ve biz hafta sonunu ödül gibi karşılıyoruz.”